مـטּ دیگہ نـہ از اومـدטּ کسـے ذوق زده میشم ،
نہ کسے از ڪنآرمـ بره حوصلـہ دارمــ نآزشو بـخـرمــ ڪہ بـرگرده ...
مـטּ آدمــ بے احسآسے نیستمـ !
مـטּ بے معرفـتــ و نآمرد نیستمــ ...
فقط خستہ امــ ...
از همـہ چے !
چون یہ زمآنے ڪسآيے وارد زنـدگیم شـدטּ
ڪـہ یہ سرے بـآورامو از بیـטּ بـردטּ ...
همیـטּ...
נستــ ـم را بالا مــ ـے برم و آسمان را پایین مــ ـے کشـــ ـم
مــ ـے خواهــــــ ـم بزرگــــــ ـی زمین را نشان آسمان دهـــــــ ـم ! تا
بداند
گمشده ے من ..نه נر آغــــ ـوش او . . .
که در همین خاک بـــــــ
ـے انتهاست
آنقدر از دل تنگـــــ ـے هایـــــــ ـم برایش خواهــــــ ـم گفت:
تا ســـ ـرخ شود . . . تا نــــ
ـم نــــ ـم بگرید . . .
آن وقت رهایش مـــ ـے کنــــــــ ـم و مـــ ـے دانــــــ ـم
کســــــ ـےهــــــ ـرگــــــ
ـز نــــــ ـخواهد دانست
غـــــــ ـم آن غروب بارانـــــــ
ـے
همه از נلتنگـــ ـی هاے من بود . . . !
در خيابان چه خوب مي رقصد دختري كه لباس او بور است
شانه استخوانيش پيداست، پاي او خسته است، رنجور است
او شبيه تمام كودكها يك ستاره در آسمان دارد
او شبيه من و تو مي خندد، اشك او مثل اشك ما شور است
گلفروش است، نرگس آورده، « گل دارم! دسته اي هزار تومن»
پشت دستش ولي چرا زخم است؟ زهر خندش كه:
* جاي وافور است
-مادرت مثل اينكه نابيناست؟
* عمه يلدا؟... نه! مادر من نيست...!
بچه ي ديگري بغل كرده، چشم او روزها فقط كور است!!
عمه يلدا برايمان هر شب نان خشك و پياز ميگيرد
-دخترك زير چشم مي خندد-
بيني او شبيه شيپور است!
عمه يلدا رئيس هم دارد! هرشب او را به فحش مي بندد
آنكه ماشين خوشكلي دارد... او كه...
- خُب؟!...
* وای! از ادب دور است!
#
شهر با دخترك نمي رقصد، آسمانش هواكش درد است
دسته ي نرگسي كه پژمرده، چشم خيسي كه زرد و كم نور است#
* «گل بخر!»
(التماس تلخي داشت)
«ظهر شد! دشت اول من باش!»
(رد اشكي سياه مي لغزد، عكس من در دو چشم محصور است)
- همه اش را اگر كه من بخرم، مي شود چند؟
* ده هزار تومن!
ميخري؟!!
- آره ميخرم...
اما.... صبح فردا دوباره مجبور است
با كمي رقص دل بسوزاند...........
با كمي رقص دل بسوزاند...........
من یک زنم
وقتــــ‗__‗ــــی دِلتَــــ‗__‗ـــنگَم
بَُشــــ‗__‗ــــقاب ها را نِِمی شـــ‗__‗ــــکَنَم
شیــــ‗__‗ــــشه ها را نِمــــ‗__‗ــــی شکَنَـ_ـم
غــــ‗__‗ـــرورَم را نِمـ_ـی شکَــــ‗__‗ــــنَم
دِلَــــ‗__‗ـــت را نِمـ_ـی شکَـــ‗__‗ــــنَم
دَر این دِلتَنــــ‗__‗ــــگی ها زورَم به تَنــــ‗__‗ــــها چیزی که میـــ‗__‗ــــرِسَد ،
این بُغضِ لَعنَتـــ‗__‗ـــی استــــــ ... !!
از دوباره باز
دلتنگی
تنهایی
حسرت
بغض
آه ، اشک ...
و چه کودکانه دلخوش توام
و چه صبورانه در اندیشه ی تو
کودکانه زن بودن و صبورانه زن بودن هردو دنیای جدا از هم دارند
تو کدام را دوست داری
هان ؟
یادم نبود تو به هر وقت زنانگی ام را دوست داری
کلی تیریپ علم و فضل و روشنفکری و غم و شکست و شاعری و نظریه پردازی و اینا
دارن،همش خوبه ها،فقط بعضی اوقات یه مشکل کوچولو پیش می آد،این آدما فکر
نمیکنن که اون کتاب به خصوص تو تیراژ چند هزارتایی چاپ میشه و ممکنه مخاطبشون
قبلا اونو خونده باشه و بعدش هر حرکتشون از قبل قابل پیش بینی باشه و خنده آور....
یک مرد دلشکسته در آغاز اتهام
و دختری که گفت:ببین،عاشقم،برو.........
گمشو،برو به سوی جهنم،همین،............تمام
و مرد می شکست شبیه غرور خویش
او درد عشق داشت و بهتر بگو جذام
دختر همیشه از نگه مرد می گریخت
از واژه های غم زده،از غصه ها
مدام..........
سیگار بود،دود،شرابی سیاه و درد
سهم تمام مرد تهی روی میز شام
مردی فقیر و دختری از اوج سرنوشت
این وعده گاه عشق و او فکر نان و نام
یک وسوسه میان شبی گنگ،یک هوس
یک فاجعه حلال درست است یا...........حرام
و مرد بین یک،دو،سه را انتخاب کرد.........
یعنی طناب دار،عطش،یک سراب خام........
خورشید عشق در پس دریا غروب کرد
مردی قدم گذاشت به کابوس انهدام
حالا فقط جنازه او مانده............سنگ قبر
ساکت،سیاه،غمزده،خاکی،بدون نام
یک صبح.........بوی خاک...و یک زن کنار قبر
یک مرد مرده با هیجان داد زد.......سلام